Izložba slika Miomira-Miša Vemića u Nevesinju

U Galeriji Centra za kulturu „Nebojša Glogovac“ u Nevesinju otvorena je samostalna izložba slika „Snovi koji su me probudili“ jednog od najpoznatijih i najvećih umjetnika ovih prostora, Miomira-Miša Vemića iz Nikšića. Izložba je bila dio programa jubilarne 149. Nevesinjske olimpijade.
Na otvaranju izložbe govorili su, master likovnih umjetnosti Angelina Vukosav, organizator likovnog programa Galerije i slikar Miomir Mišo Vemić. Vemić se zahvalio publici, organizatorima i prisutnima i o svom radu istakao: „Figura konja je fascinantna, ne samo zbog vizuelne atraktivnosti, nego i zbog simbolike koju ovo biće nosi u sebi. To je htonska i demonska dimenzija u jednom biću, Eros i Tanatos. Samo umjetnici koji su zaraženi hiposom mogu to da osjete i transponuju u djelo koje će privući pažnju, bez da to bude gola animalistička predstava.”
Vukosav je na otvaranju izložbe istakla: “Pred nama je jedna sjajna postavka, nije lako ući u istoriju umjetnosti za života umjetnika, što je uspio veliki Vemić, pa i to postignuće govori o velikom talentu i izvanrednom dostignuću našeg umjetnika”.
Recenziju izložbe pisala je umjetnica Angelina Vukosav koja je u tekstu “Reakcija na prazninu u slikama Miomira-Miša Vemića “o Vemiću istakla:
“Poput poezije riječi, rime su kod Vemića prevedene u slikarske, koje sa lakoćom ispisuju svoje vlastite pjesme, pjesme surove i istinite stvarnosti. Mišove slike grade svijet oko sebe, vlastiti − to je svijet u kome je ispjevano bilo našeg naroda, „gdje su sabrane mnoge zime i mnoga ljeta, bivstvovanja duša“, tu se otkriva − to je moć čije porijeklo, možda, možemo tražiti u snažnom Durmitoru i njegovim padinama, livadama i silini majke prirode, umjetnikovom djetinjstvu, koje je oblikovalo ličnost. Vemićevim slikama vlada jaka energetska aura metamorfoze snage, gotovo neuhvatljive i pjesničke, prirodne snage, snage koja svrstava ovog autora u odred najvećih. Hvatajući, praktično, „neuhvatljivo“ Mišo Vemić na svoj način bilježi najizazovniji dio svevremene stvarnosti, trenutak reakcije, reakcije na sveopštu prazninu.
Dominantni likovni simboli u Vemićevim djelima su tijela i portreti − to je neprekidna agonija tijela čovjeka i tijela životinje (konja). Glavni simbol, Vranac, istovremeno je otjelotvorenje snage, hrabrosti, opstanka, borbe i slobode − to je čovjekov saputnik i glavni prijatelj dvoboja, dvoboja u svim vremenima i svim naraštajima. Metamorfoze transformisanja dva bića pronalazimo i kao objedinjena u jedno. Svako remek-djelo je svojevrsna borba dobra i zla, gdje je granica tren, onaj tren koji Vemić hvata, nagovještava nit koja ih spaja i razdvaja, dobro i zlo, kao bijeg iz pakla u raj, iz tame u svjetlost, borba je trenutna, na slici je, osjetimo je.
„Reakcija na prazninu“ je reakcija na stvarnost − to je reakcija na sveopšti sunovrat i ništavilo; to je krik savremenog društva, pa tako ove slike u konačnici treba i posmatrati. Doslovno iz slike u sliku, kroz motiv Vranca, pratimo individualnu i kolektivnu borbu, pratimo jedan opšti krik čovječanstva. Individualnost borbe je naša svakodnevica, kako unutrašnje borbe, tako i borbe duha. Tu borbu umjetnik lično osjeti i prenosi živeći svoje slike, pretačući stvarnost u realnost na slikarskim platnima. Gledajući Mišove slike otkrivamo, kao u pjesmi, da se tonovi slažu poetično-slikarski, jedan pokraj drugog svaki ton čini pojedinačnu kompoziciju autentičnom i dinamičnom, poistovjećujući nas sa Vrancem koji iskače iz slike.
Vemićeve slike su, sa sigurnošću, svojevrsno ogledalo Njegoševih stihova: „Neka bude borba neprestana, neka bude što biti ne može.“ Čini se da je baš ta likovna borba otjelotvorena u Vrancu uvrstila Miša Vemića u red prvih i najkvalitetijih, sa sigurnošću, najvažnijih slikara naših vremena.” Mast. likovnih umjetnosti Angelina Vukosav
Sjajnu postavku izložbe publika može pogledati do 2. septembra.
Izvor, Vukosav i Radio Nevesinje