Muse: 20 godina “Origin of Symmetry”
Srednjoškolski drugari iz primorskog Tinmuta u Velikoj Britaniji, bend Muse, svoju intenzivnu turneju nakon prvenca “Showbiz”, iskoristili su da putovanjem indukovane nedaće pretoče u novi studijski snimak. Zaokret ka mračnijem, raštimanijem i nefiltriranom odnosu sa muzikom je iznedrio prve singlove, snimljene živo u roku od samo nekoliko dana. Ove sirove verzije pesama “Plug in Baby“, “Bliss“, “New Born” i “Darkshines“, čiji su nastanak podstakli halucinogeni, zahtevale su remasterizovanje nakon turneje, mada su uveliko zaokružile zamisao kojom je “Origin of Symmetry” popločao put do muzičke istorije i brojnih (profesionalnih i amaterskih) kompilacija najznačajnijih albuma.
Kako navodi bubnjar Dominic Howard, ovaj album je čak i bendu, još uvek, omiljeno studijsko ostvarenje. Iako inicijalno izdat 18. juna 2001, pod etiketama Mushroom i Taste, ovaj album je na svetsko tržište kročio na današnji dan, 17. jula iste godine. Američka publika je sačekala još četiri godine zbog izdavačkog spora Mavericka oko “nemuževnih” falsetnih vokala Matthewa Bellamyja, smatrajući ih sve samo ne radiofoničnim.
Fokus albuma nose upečatljivi i grubi gitarski rifovi i bas linije Chrisa Wolstenholma, pune distorzije. Ipak, one se tek u spoju s baroknim i romantičarskim novitetima na klaviru i orguljama i pridodatim klasičarskim instrumentacijama sjedinjuju u stalni, prepoznatljivi muzički motiv benda.
Neke od pesama sa ovog albuma publika iz različitih razloga retko može čuti uživo – Primer eksplozivne i završne “Megalomania“, snimljene na velikim crkvenim orguljama, koja je zbog samoindukovane tehničke prepreke nepravedno zapostavljena na živim nastupima. Osim nje, i numera “Futurism”, nastala isključivo zato što japansko tržište ne dozvoljava izdanja bez ekskluzivnog materijala, svojom komplikovanom bas linijom se pozdravila od izvedbi na koncertima, ali je zato direktno uticala na nastanak buduće pesme “Hysteria“. Na reizdanju povodom dvadesetogodišnjice, “Origin Of Symmetry: XX Anniversary RemiXX”, uvrštena je ravnopravno (a ne kao bonus pesma), što je pored novog album arta najznamenitija promena. Ništa od materijala nije ponovo nasnimavano već se izmene kriju u čistijoj produkciji, ističući uglavnom pozadinske elemente zamućene jakom distorzijom.
“Feeling Good” (obrada Nine Simone) se na albumu našla kao još jedna klavirska numera, ali se u ovoj verziji toliko progurala do kolektivne svesti, da je 2003. završila kao predmet tužbe između benda i kompanije Nescafé, koja je bez dozvole upotrebila u reklami. Eksperimentisanje nije obišlo ni perkusije, čiji šuplji zvuk u pesmi “Screenager” daju tikve balafona, životinjske kosti i kopita lame, koje je bend inkorporirao na nagovor producenta Johna Leckia, otkrivajući im muziku Toma Waitsa.
Prevashodno svemirska opera u grandž interpretaciji, a sve to uz primese gotik i prog roka, ideju za naslov pozajmljuje iz knjige “Hiperprostor”, teorijskog fizičara Mičia Kakua. Govoreći o konceptu supersimetrije, koji bi opisivala buduća knjiga “O poreklu simetrije”, Matt Bellamy interpretira kao polemiku o sveprisutnom balansu univerzuma iza čijeg otkrića možda leži i sam Bog, kojeg lično prepoznaje u muzičkom stvaralaštvu:
Naziv potiče iz knjige o geometriji univerzuma i njegovom predivnom balansu, savršenstvu u deset dimezija. Objašnjava sve misteriozne sile oko kojih smo stvorili religije.
